“Wilt gij gezond worden?” Dat vroeg Jezus aan de man die verlamd lag bij het bad van Betesda. Jezus zag hem liggen en wist hoe lang hij al ziek was (Johannes 5:1-15 ). Wie wil dat nou niet, wat een vraag? De arts stelde mij ook die vraag: “Wil je gezond worden en je leven weer oppakken als vanouds?” Ja, dat wilde ik wel, maar daar was wel een medische ingreep voor nodig en een tijd van herstel. De belofte was goed en de uitkomst zal ook goed zijn.
Ik had in dit alles een keus, het bij het oude laten en voor de rest van mijn leven afhankelijk van een medicijn zijn, dat ook geen zekerheid gaf of het altijd goed zou blijven gaan, dus kiezen tussen onzekerheid en gebondenheid of de belofte van genezing met een weg te gaan.
Ik koos voor het laatste, vertrouwend op de kundigheid van de arts. Op het moment dat ik dit schrijf, zit ik midden in het herstelproces. Soms als het moeizaam gaat denk ik, had ik het maar niet gedaan, het ging eigenlijk best wel goed met het medicijn. Dan denk ik, hoe lang gaat dit duren, ik ben het eigenlijk wel zat en komt het wel goed, zoals de arts heeft beloofd? Ik ervaar dat nog niet.
Maar, ik houd mezelf voor de gek, dat het altijd goed ging met het medicijn, want dat was eigenlijk helemaal niet zo, maar het voelde zo vertrouwd. Gelukkig kan ik me vasthouden aan betrouwbare getuigen, die hetzelfde hebben ondergaan en genezen zijn en ook de medische uitleg verteld dit verhaal.
Waarom vertel ik dit getuigenis? Wel hierom, het deed mij denken aan het volk Israël. Zij hadden de keus om uit Egypte te gaan, de vrijheid tegemoet. In geloof op het woord van Mozes, brachten zij op de bewuste nacht dat het oordeel over Egypte zou komen, het bloed van een lammetje aan op de bovendorpel en zijposten van hun huis en schuilden zij achter het bloed (het beeld van Jezus reddende offerbloed van het volmaakte Lam). Samen met Mozes gingen zij op weg naar het beloofde land, een lange reis.
Onderweg kregen ze ook vaak spijt dat ze uit Egypte waren vertrokken en wilden ze eigenlijk wel terug, vergetende dat ze daar slaaf waren en dachten ze alleen aan de goede dingen, die eigenlijk helemaal niet zo goed waren. Ongeduldig waren zij, net als ik soms, wat duurt het lang. Egypte is het beeld van je oude leven. Onderweg kom je omstandigheden tegen en beloften die nog niet vervuld zijn. Ook als je wacht op genezing, alles heeft tijd nodig, de nodige aanpassingen en zeker volharding. We zijn weer aan een nieuw jaar begonnen, nog steeds lopen we de wedloop van ons leven om ons doel te bereiken, om belofte vervuld te zien worden.
Ik las het volgende en het gaf mij hoop: “Door een brand was er 2000 hectare ongerepte savanne verloren gegaan, er was niets anders over dan zwarte grijze as en vele verbranden boomstammen.” Bij een recent onderzoek werd verteld: “Wij zagen nog steeds de tekenen van de brand maar toen ik beter keek zag ik ook de tekenen van genezing, aan de verbrande boomstammen en zag ik nieuwe scheuten, nieuwe bomen waren aan het ontstaan en het landschap ging zich herstellen.”
Zo kan ons leven ook verlopen, maar omdat wij hoopvolle mensen zijn, kunnen wij het naar God uitroepen en uitzien naar nieuwe groei en nieuw leven. Jezus vraagt ons, wil je gezond worden? Neem het risico en zeg ja tegen Hem en wees bereid die weg met Hem te gaan.
Ik dacht aan de boodschap van Wouter van de Fliert, waarin hij dit ons meegaf het gebod wat God ons geeft: “Weest niet bevreesd, want Ik ben met je”. Hij is onze Leidsman en voleinder van ons geloof.
Mooi om zo 2019 in te gaan met deze bemoediging.
Gods zegen voor 2019,
Adri en Marjolijn
